මීගමුව එදා 02

මීගමුව එදා 02

මීගමුව ඈත අතීතයේ සිටම ආගමික මධ්‍යස්ථානයක්, ප්‍රධාන සිද්ධස්ථානයක්ව තිබූ බව එහි යටගියාවෙන් පෙනෙයි.එම ස්ථානය කොහිද කියන්න තවම කවුරුත් දන්නේ නෑ. එම යටගියාව දැනට දක්නට ලැඛෙන තොරතුරු අනුව රාවණා යුගය දක්වා දිවයයි. රාවණා යුගයේදී මීගමුව යැයි නමක් නෑ. අද මීගමුව එම යුගයේදී හඳුන්වනු ලද්දේ නීගුම්බිල යන නමිනි. දෙමළ භාෂාවෙන් නීර්කොළොම්බු ලෙස ඒ නම අදද භාවිතා කරනවා.මම හිතන හැටියට ඉංග්‍රිසියෙන් Negombo  කියලා හැදෙන්න ඇත්තේ ඔය නිසා.

 නිගුම්බිල යන්න ජලාශය (පැරණි වර්ථා වලට අනුව මෙම ස්ථානය කොටුව පිට්ටනිය එකාලේ ජලාශයක් කියලා කිවනවා.මොකද වැහි කාලයට මුලු කොටුව පිට්ටනිය වතුරේන් යට වෙනවා) යන අරුත දෙය. රාවණා යුගයේ බලබිලි පුදන මිනිස් ජිවිත බිලි දී පුද පූජා කළ එකම සිද්ධස්ථානය මෙම නිගුම්බිලයේ වූ බවටත් එය කමලා නම් දෙව්දුවට කැපකළ දේවාලයක් වූ බවටත් ජනශ්‍රැතියේ සඳහන්. එම බිලි දෙන පූජා වස්තුව ශූද්ධ වූ ජලයෙන් සොදා පවිත්‍ර කොට පිදීම සිරිත වූ අතර එසේ පවිත්‍ර කිරීම සඳහා භාවිතා කළ ශූද්ධ වූ ජලාශය කාමච්ඕඩය නම් විය. කාමච්චි නම් කමලා දෙව්දුවයි. ඕඩය නම් ජල තටාකයයි. එහෙයින් එය කාමච්ඕඩය හෙවත් ශූද්ධ වූ ජලාශය නම් විය. එම ජලාශය වර්තමානයේ දක්නට නොවූ වද එයට සම්බන්ධ වූ මුළු පෙදෙසම කාමච්චෝඩය නමින් වර්තමානයේ මිගමුව ඉරිදා පොළ පවත්වන ස්ථානයයි.

 
රාවණා රජු රාක්ෂස ගෝත්‍රිකයෙක් වූ බැවින් ඔහුට අයත් රාජධානියේ ප්‍රධාන බිලිපූජා මධ්‍යස්ථානය වූ නිගුම්බිලය ගැන රජු ඛෙහෙවින් සැළකිලිමත් වූ හෙයින් අතීතයේ නිගුම්බිලය ප්‍රධාන රාක්ෂස මධ්‍යස්ථානයක්ව පැවත අත. රාවණා ඉන්දියාවෙන් සීතා කුමරිය පැහැරගෙන සඟවා තබන ලදි. ඒ පිළිබදව සෙවීමට පැමිණි රාමා හා ඔහුගේ සොයුරු ලක්ෂ්මණ අල්ලාගෙන රාවණාගේ ඉන්ද්‍රජිත් නම් සෙනෙවියා විසින් නිගුම්බිලයේ බිලිපූජා සදහා සුදුසු කෙම්මුර දිනයක් එනතෙක් බැඳතබන ලදි. කෙම්මුර දිනයේ ඔවුන් බිලිදීමට ශද්ධ වූ ජලාශයෙන් සේදීමට යන අතර හනුමා ගෙම්ඛෙකු වී පැමිණ එම ජලාශයට පැන ශද්ධවූ ජලය අශූද්ධ කළහෙයින් රාමා හා ලක්ෂ්මණ නිදහස් වූ බවද ජනශ්‍රැතියේ සදහන්ය. රාවණාගේ අභාවයෙන් හා රාම සීතා එක්වීමෙන් පසු නිගුම්බිලය ක්‍රමයෙන් ජනප්‍රියත්වයෙන් ගිලිහී ඇත.එ කියන්නේ මීගමුවත් රාවණා රජු පය ගහපු තැනක්.